قطعا در دوران تحصیل با توابع اشنا شدین که یه مقداری رو از ما دریافت میکردن و بعد از انجام یه سری عملیات ها روی اون مقدار یه خروجی رو به ما میدادن . توابع در زبان های برنامه نویسی هم همون کار رو انجام میدن فقط فرقشون اینه که کار کردن باهاشون خیلی جذاب تر از توابع دروس ریاضی هست . 

برای تعریف یک تابع در زبان دارت به شکل زیر عمل میکنیم . 

void main() {
 sum(){
   print(1 + 2);
 }
 sum();
}

تابع بالا دو عدد رو درون خودش جم کرده و مقدار اون رو که 3 هست رو برای ما نمایش میده 

حالا اگه بخوایم این اعداد رو خودمون به تابع بدیم که همون تعیین کردن پارامتر های ورودی تابع هست به شکل زیر عمل میکنیم 

void main() {
 sum(a , b){
   print(a + b);
 }
 sum(1 , 2);
}

نکته : هنگام انتخاب اسم برای توابعتون از اسامی مرتبط با نوع کار تابع استفاده کنید تا هم کد های شما تمیز تر باشن و هم این که بعد ها با افزایش مد ها دچار سردرگمی نشین .

ما میتونیم در توابع مثل متغییر ها نوع ورودی و خروجی رو تنظیم کنیم 

void main() {
 sum(int a , int b){
   return a + b;
 }
 print(sum(1 , 2));
} 

در تابع بالا پارامتر های ورودی فقط میتونن از نوع عدد صحیح باشن در غیر این صورت با خطا مواجه میشیم و تابع چیزی رو بر نمیگردونه 

یه زمانی هم هست که تابع ورودی میگیره ولی ما نمیخوایم بهش ورودی رو بدیم و تابع باید از پارامتر های پیش فرض خودش استفاده کنه نحوه تعیین پارامتر های ورودی و مقدار پیش فرضش در زیر امده 

void main() {
 sum({a : 3 , b : 2}){
   return a + b;
 }
 print(sum(a : 6));
}

همون طور که مشاهده میکنید نحوه تعریف پارامتر های ورودی فرق میکنه و هنگام ورودی دادن باید تعیین کنیم که این مقدار متعلق به کدوم پارامتر ورودی تابع هست .

نکاتی که در بالا در مورد توابع بیان شد نیاز شما برای شروع کار با دارت و زبان فلاتر رو برطرف میکنه اما اگر به دنبال اطلاعت بیشتر هستین میتونید از بخش توابع وب سایت دارت دیدن کنید و اطلاعات خیلی زیادی رو کسب کنید .